Hrísbrú
Fyrirmynd: Ólafur Magnússon, bóndi á Hrísbrú í Mosfellsdal. Ljósmyndari óþekktur. Héraðsskjalasafn Mosfellsbæjar.
Hann hafði mjóan vángakraga eins og mun hafa tilheyrt gervi manna uppúr aldamótunum fyrri. Honum lá ekki vel orð til flestra manna, þó talinn óáreitinn, nema átti alla tíð í útistöðum við mosfellspresta útaf ágángi búpeníngs og öðrum ójafnaði sem hann taldi sig verða að þola af prestum þessum og þeir af honum. … Þegar hann fór til kirkju fór hann ævinlega í sparifötin, stutta vaðmálstreyu nokkuð víða, kragalausa og hnepta í hálsmálið, með heimagerðum beintölum og í lokubuxum einsog Napóleon mikli. Aldrei girti Ólafur á Hrísbrú tún sitt, en var þeim mun reiðubúnari með hund og hrossabrest, einkum við búpeníng prestsins. Orðatiltæki: „Þó Egill Skallagrímsson sé ekki nógu mikill dýrlíngur handa ykkur mosfellsanskotum þá er hann nógu góður fyrir okkur á Hrísbrú.”
Í Innansveitarkroniku er meðal annars að finna „Söguna af brauðinu dýra“ sem gefin hefur verið út sérstaklega í myndskreyttum útgáfum á íslensku, ensku og þýsku. Þar segir frá Guðrúnu Jónsdóttur sem var send með brauð milli bæja en villtist dögum saman í þoku á heiðinni. Ekki snerti hún þó við brauðinu enda sagði hún síðar, samkvæmt því sem stendur í Innansveitarkroniku: „Því sem manni er trúað fyrir, því er manni trúað fyrir.“